Սխալվում են բոլոր նրանք, որոնք կարծում են, որ Հայաստանն ընթանում է դեպի բռնապետություն։ Հայաստանն արդեն բռնապետական երկիր է, ընդ որում` արևելյան տիպի բռնապետության, բոլոր գռեհիկ ու այլասերված դրևորումներով; Եվ եթե որևէ մեկը դեռևս Փաշինյանի ուղիղ հրահանգով չի սպանվել, դա ընդամենը ժամանակի հարց է։
Հայաստանում ներկայումս ոչնչացված է ամբողջ պետական ինստիտուտը, բացահայտորեն չի գործում իշխանությունների տարանջատման սկզբունքը, գոյություն չունեն ո’չ գործադիր, ո’չ օրենսդիր, ո’չ էլ դատական իշխանություններ։ Կա միայն Նիկոլ Փաշինյան ու նրան ենթակա իշխանական խամաճիկներ, պարզապես մեկը կոչվում է նախարար, մեկը պատգամավոր, մյուսն էլ դատավոր։ Հատկանշական է, որ այլևս ժողովրդավարություն խաղալու կարիք էլ չկա, ամեն ինչ արվում է անթաքույց։ Փաշինյանը բաց տեքստով հրամաններ է տալիս դատավորներին ու ուժային կառույցներին, ԱԺ նիստերի ժամանակ իր մոտ է կանչում իշխանական պատգամավորներին ու հրահանգավորված նրանց կապից արձակում դեպի ամբիոն։ Բացահայտորեն հայտարարում է մարդկանց, տվյալ դեպքում՝ Սամվել Կարապետյանի ունեցվածքի խլման մասին ու կարգադրում գրոհի անցնել Հայաստանում գործող նրա բիզնեսների նկատմամբ։
Էլ ի՞նչ է պետք արևելյան տիպիկ բռնապետության վերածվելու համար, այլևս ոչինչ։ Սակայն ի տարբերություն արևելյան մոդելի, Փաշինյանն առավել սրբապիղծ է, քանի որ այնտեղ երբեք իշխանությունը չի հարձակվում մզկիթների ու մոլաների վրա։ Էլի եմ շեշտում, որ ընդամենը ժամանակի հարց է, որ նրա ուղիղ հրամանով մարդիկ չեն սպանվել, նա հանուն իր իշխանության զոհել է հազարավոր կյանքեր, այնպես որ հրաման արձակելու օրն էլ կմոտենա։
Բայց ո՞ւմ վրա է հույս դնում Նիկոլ Փաշինյանը, ո՞րն է նրա լկտիացման գրավականը, ինչի՞ց է նրա մոտ առաջացել այն համոզմունքը, որ կկարողանա դիմակայել հայ հանրության բոլոր շերտերին։ Ակնհայտ է, որ նրան աջակցող փոքրաթիվ լյումպեն մասսան ի զորու չի լինելու նրան պաշտպանելու, այդ մարդիկ նույնիսկ իրենք իրենց չեն կարող պաշտպանել, հակառակ դեպքում նման ողորմելի վիճակում չէին լինի։ Իսկ Փաշինյանին անկեղծ հավատացողներն այսօր կյանքում որևէ հաջողության չհասած, ինտելեկտուալ ցածր սանդղակի վրա գտնվող մարդիկ են, որոնք ունակ չեն տարբերել իրենց ստամոքսի կիսադատարկությունն ազգային ողբերգությունից։ Այդ մասսայի համար գոյություն չունի ազգային արժեք, ազգային արժանապատվություն, նրանց համար չկա նույնիսկ անձնական նպատակ ու երազանք, ձգտում ու գաղափար։ Նրանք իրենց ողջ վարքով ժխտում են Լամընեի այն տողերը, որում նա ասում էր. «Հայրենիքն ախոռ չէ, ուր կարելի է միայն անասնաբար լափել ու քնել»։
Բայց ինչևէ, այդ մարդկանց վրա չարժե կենտրոնանալ, նրանք իրապես դժբախտներ են, հետևաբար նրանց վրա չի կարող հույս դնել Նիկոլ Փաշինյանը։ Ոչ էլ կարող է հույսը դնել իր գաղափարազուրկ ու անկենսագիր պատգամավորների վրա։ Եթե նրանք առանց աչքը թարթելու պատրաստ են հանձնել հայրենիքը մաս-մաս կամ ամբողջությամբ, ապա իրականում թքած են ունենալու նաև Նիկոլ Փաշինյանի վրա։ Ոստիկաններն ու դատավորները նույն նվիրվածությամբ ծառայել են բոլոր ժամանակների իշխանություններին, այնպես որ նրանք նույնպես հուսալի չեն։
Սակայն այնուամենայնիվ որտե՞ղ է թաքնված շան գլուխը և իհարկե այն թաքնված է Թուրքայում։ Նիկոլ Փաշինյանի անձի անվտանգության իրական երաշխավորը թուրքերն են, շեշտում եմ անձի, քանի որ Փաշինյանն ու Հայաստանը վաղուց են տարանջատված իրարից։ Նիկոլ Փաշինյանի այսպես «դուխավորվելու» իրական պատճառը նրա առաջիկա այցն է Թուրքիա։ Նա անշուշտ Էրդողանից կստանա իր անձի անվտանգության երաշխիքը, իհարկե վերջինիս ոտքերի տակ դնելով Հայաստանի ազգային շահերը։ Այնպես որ Փաշինյանի իշխանությունը կորցնելու լուրջ սպառնալիքի դեպքում չի բացառվում թուրքական զորամիավորումները հայտնվեն ՀՀ կառավարության ու Նիկոլ Փաշինյանի առանձնատան դիմաց։
Բայց Փաշինյանը մոռանում է երկու բան։ Նախ՝ ժամանակակից բոլոր արևելյան բռնապետներն ունեցել են շատ տխուր վերջաբան, իսկ երկրորդը՝ երբեք չի կարելի վստահել թուրքերին։ Նրանք կարող են ժպիտով ու քաղցր լեզվով Փաշինյանին մատաղ անել Նովրուզ բայրամներից որևէ մեկի ժամանակ։
Կարեն Կարապետյան