Վաղը՝ օգոստոսի 8-ին Սպիտակ տանը կկայանա Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպումը ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ։
«Վաշինգտոնում վարչապետ Փաշինյանը երկկողմ հանդիպում կունենա Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նախագահ Դոնալդ Ջ. Թրամփի հետ՝ Հայաստան-ԱՄՆ ռազմավարական գործընկերությունը խորացնելու նպատակով, ինչպես նաև եռակողմ հանդիպում՝ ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Ջ. Թրամփի և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ՝ միտված տարածաշրջանում խաղաղության, բարօրության և տնտեսական համագործակցության առաջմղմանը»,- ասված է ՀՀ Կառավարության տարածած մամուլի հաղորդագրությունում։
Նոր զիջումնե՞ր Հայաստանի կողմից, թե՞ երկար սպասված խաղաղություն. ի՞նչ կտա այս հանդիպումը մեզ։ Այս և այլ հարցերի մասին MediaHub-ը զրուցել է քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանի հետ։
«Ենթադրում եմ, որ այս հանդիպման ընթացքում ինչ-որ հուշագիր է ստորագրվելու, որ կողմերն ընդհանուր առմամբ համաձայն են այն կոնտուրներին, որ առաջարկում է Թրամփը։ Բայց դա կլինի առանց որևէ կոնկրետության, թեև դա էլ մեզ համար լավ չի լինի, քանի որ փաստացի կարող ենք ասել, որ խոսքը բացառապես «Զանգեզուրի միջանցքի» մասին է լինելու, այլ ոչ թե երկու երկրների միջև կոմունիկացիաները բացելու վերաբերյալ եղած սկզբունքների»,- նկատեց Բոզոյանը։
Քաղաքագետի խոսքով՝ խնդիրն այն է, որ քննարկվելու է միայն Հայաստանի տարածքին վերաբերող հարցը, այսինքն՝ Ադրբեջանի տարածքի վրա որևէ երկրից հսկողություն իրականացնելու մասին խոսք չի լինելու, սեղանին միայն մեր երկիրն է։
«Քննարկվելու է բացառապես Հայաստանի տարածքի խնդիրը, ինչն անընդունելի է բոլոր իմաստներով։ Ուստի Կառավարության հայտարարությունը, թե սա կարևորագույն քայլ է խաղաղության հասնելու համար, բացարձակ դեմագոգիա է, քանի որ այդ դեպքում ցանկացած միակողմանի զիջում կարելի է հիմնավորել հենց այդ նույն խաղաղությանը հասնելու տեսանկյունից։ Ընդ որում, այդ զիջվող տարածքները կարող են անվերջ լինել՝ ընդհուպ Երևանը»,- նշեց քաղաքագետը։
Բոզոյանի դիտարկմամբ՝ արդեն բոլորի համար պարզ է, որ սա ևս մեկ քայլ է դեպի հերթական զիջում, այլ խնդիր է, որ այս ամենին դեմ մարդիկ չգիտեն՝ ում հետևից գնալ, չկա այն այլընտրանքային բևեռը, որին կարելի է վստահել։
«Հենց դա է պատճառը, որ մարդիկ անորոշության, վախերի մեջ են և անտեր են զգում իրենց այս իրավիճակում»,- նշեց մեր զրուցակիցը։
Հարցին, թե արդյո՞ք որևէ բան կարող է փոխվել, եթե հայտնվի այդ այլընտրանքային քաղաքական ուժը, եթե Փաշինյանն արդեն իսկ Թրամփի հրավերով ԱՄՆ-ում է, նա կկարողանա՞ հասարակության ճնշմամբ դեմ գնալ ԱՄՆ նախագահի առաջարկած պայմաններին, Երվանդ Բոզոյանը պատասխանեց՝ եթե այդ տրամաբանությամբ շարժվենք, ապա հայ ժողովուրդը պիտի հայտնվի Թրամփի գրպանում, և եթե ԱՄՆ նախագահը վաղը որոշի՝ Գյումրին ու Երևանը պետք է հանձնվեն Ադրբեջանին, հասարակությունը պետք է լուռ հետևի։
«Այս մտածողությունը կործանանար դիրքորոշում է մեր ժողովրդի համար։ Հենց դա հանգեցրեց նրան, որ մենք տարիներ շարունակ միայն ողբերգությունների մեջ ենք։ Մենք պետք է հասկանանք, որ Թրամփն Աստված չէ, և ամեն պետություն իր շահերով է առաջ գնում։ Ու եթե մեր ժողովուրդն ունենա լուրջ կամք՝ սեփական տեսակետն արտահայտելու, ապա այդ տեսակետը հաշվի կառնեն մյուս երկրները։ Պարզապես մեր ժողովուրդը չի տեսնում այդ միասնական ազգային բևեռը, որին կարելի է հավատալ ու հետևել։ Բազմաթիվ քաղաքական բևեռիկներ կան Հայաստանում, որոնք անընդհատ խոսում են, բայց առարկայական առաջարկով հանդես չեն գալիս, որի արդյունքում էլ խառնաշփոթ է առաջացել հասարակությունում»,- նշեց քաղաքագետը։
Երվանդ Բոզոյանի խոսքով՝ եթե վաղը ինչ-որ փաստաթուղթ ստորագրվի, ու մենք հերթական զիջման ճանապարհով գնանք, ապա Հայաստանը փուլ առ փուլ փոքրանալու և վերջնարդյունքում վերանալու է։
Նարե Գնունի