Հեղուկ գազը վերջին երկու օրում Հայաստանում 30-40 դրամով թանկացել է՝ հասնելով 150-160 դրամի։ Պատճառը վրացական կողմի նոր խոչընդոտներն են, որ որոշել են հարուցել այս անգամ արդեն հեղուկ գազ ներկրողների առջև։
Երեկվանից հեղուկ գազ ներկրողներն ահազանգում են, որ վրացիները կանգնեցրել են իրենց գազատար մեքենաները Վերին Լարսի անցակետի վրացական հատվածում և Թբիլիսիի մոտակայքում գտնվող Գիզի կոչվող տարածքում ու բաց չեն թողնում։ Բոլոր թղթերը կարգին են, մեքենաները կշռել են, փաստաթղթերը ձևակերպել, բայց անհասկանալի պատճառաբանությամբ արգելում են, որ գազով բեռնված մեքենաները գան հասնեն Հայաստան։ Սա նաև հղի է անվտանգային մեծ ռիսկերով, քանզի արևի տակ հեղուկ գազը ընդարձակվում է, ցիստեռնում եղած ճնշումը՝ մեծանում, և ավտոմատ համակարգը որոշակի չափից հետո բացում է փականը, որպեսզի գազ բաց թողնի, և ճնշումն իջնի։ Այսինքն՝ արհեստական կերպով գազի արտահոսք է ապահովում, և եթե այդ պահին տարածքում մի կայծ անգամ լինի, ապա խոշոր հրդեհն ու պայթյունը ապահովված է։ Բայց սա չի հետաքրքրում ոչ վրացիներին, ոչ էլ Հայաստանի պատկան մարմիններին, հակառակ պարագայում ժամ առաջ քայլեր կձեռնարկեին խնդիրը լուծելու համար։
MediaHub-ին ասացին, որ վրացական կողմը որոշել է հեղուկ գազ ներկրողներից ևս կաշառք պահանջել, որ թողնեն սահմանն անցնեն, ինչպես անում են կոնյակ, ծաղիկ ու այլ ապրանքներ արտահանողների դեպքում։ Ու սա այն դեպքում, երբ էկոնոմիկայի նախարար Գևորգ Պապոյանը, մեծ ջանքերից հետո, ի վերջո, կարողացավ ինքը անձամբ գնալ-հասնել Վրաստան, բանակցել իր վրացի գործընկերների հետ, որ իբր կարգավորի խնդիրը, ու պարզվեց՝ ավելի մեծ խնդիրներ առաջացան։ Այն, որ նախարարը օրումեջ իր ֆեյսբուքյան էջում հայտնում էր, թե կոնյակով բարձված ևս մի քանի մեքենա անցավ սահմանը, դա դեռ չի նշանակում, որ ինքը բանակցեց, ու հարցը լուծվեց։ Այդ մեքենաները սահմանը հատում են բացառապես կաշառքի միջոցով՝ 1500-2000 դոլար գումար են տալիս վրացիներին, որ բաց թողնեն իրենց մեքենաները։ Եվ սա մեզ հայտնել են հենց իրենք՝ ներկրող և արտահանող ընկերությունների ղեկավարներն ու բեռնատարների վարորդները։
Ավելին, այդ գործարքում ներգրավված են հայ միջնորդներ, հիմնականում՝ Գյումրիից։ Հենց նրանց միջոցով են վրացիները փողը վերցնում ու մեքենաները բաց թողնում։ Հետևաբար, հարց է առաջանում, թե ի՞նչ հարց է լուծել Գևորգ Պապոյանը, որ վրացիները շարունակում են կաշառք պահանջել հայերից, որ հայկական բեռնատարները բաց թողնեն։ Կարո՞ղ է Պապոյանն ընդամենը կաշառքի գնի շուրջ է բանակցել վրացական կողմի հետ, ու կարո՞ղ ենք կասկած հայտնել, որ Պապոյանն ինքն էլ փայ ունի վրացիներին փոխանցվող այդ կաշառքի մեջ։ Հակառակ պարագայում Պապոյանն ուղղակի անկարող է որևէ հարց լուծել մեր հարևան ու բարեկամ վրացիների մոտ, այն էլ այսպիսի տարրական հարց։ Հետաքրքիր է՝ նա գոնե իր նախարարությունում ի վիճակի՞ է հարց լուծել, թե՞ անգամ իր աշխատակազմում է անզոր որևէ հարց կարգավորել։
Ի դեպ, էկոնոմիկայի նախարարությունից այս թեմայով մեր հարցին ի պատասխան՝ մեզ առաջարկեցին դիմել մասքային մարմիններին, որովհետև, նրանց կարծիքով, սա մաքսայինի տիրույթում գտնվող հարց է։ Իսկ թե ինչու էր, այդ դեպքում, Պապոյանը իր լուրջ դեմքով գնացել-հասել Վրաստան, որ կոնյակի հարցով բանակցեր վրացիների հետ, նախարարությունից չկարողացան տրամաբանական պատասխան տալ։ Խոստացան թեմայի շուրջ որոշ ճշտումներ անել, նոր պարզաբանել իրավիճակը։
Դիմեցինք ՊԵԿ, որ հասկանանք` որքանո՞վ է ակնհայտ քաղաքական բնույթի այս հարցը մաքսայինի տիրույթում գտնվում, և այնտեղից էլ մեզ ասացին, որ սա մաքսայինի խնդիրը չէ, քանի դեռ չի հասել Հայաստանի մաքսային սահման:
Վահե Մակարյան