Իսրայելը իր ուշադրությունը Գազայի հատվածից տեղափոխել է Լիբանան, որտեղ մի քանի օր է օդային հարվածներ է հասցնում «Հըզբոլլահի» գրոհայիններին, որոնք օգնում են ՀԱՄԱՍ-ի ահաբեկիչներին:  

Իսրայելն ասում է, որ Լիբանանում «Հըզբոլլահի»  թիրախներին հարվածներն անհրաժեշտ են իր երկրի քաղաքացիների անվտանգությունն ապահովելու համար, հատկապես երկրի հյուսիսում: Սակայն ակնհայտ է, որ առկա են մի շարք այլ պատճառներ ևս:

Նախ, Հյուսիսային Իսրայելի բնակիչներին վերադարձնել իրենց տները:

Նեթանյահուն երկուշաբթի օրը՝ սեպտեմբերի 23-ին, ասել է. «Լիբանանում «Հըզբոլլահի» թիրախներին հարվածներ հասցնելն անհրաժեշտ է մեր ժողովրդին «Հըզբոլլահից» պաշտպանելու համար: Գրեթե մեկ տարի առաջ մոտ 60,000 իսրայելցիներ ստիպված եղան լքել իրենց տները, այն բանից հետո, երբ Իրանի կողմից աջակցվող շիական «Հըզբոլլահը» սկսեց հրթիռակոծել Իսրայելի սահմանային տարածքը»:

Հիշեցնենք, որ ՀԱՄԱՍ-ը, որը ԵՄ-ն, Գերմանիան և Միացյալ Նահանգները, ինչպես նաև մի քանի այլ արևմտյան երկրներ համարում են ահաբեկչական կազմակերպություն, հարձակում էր իրականացրել Իսրայելի հարավի վրա 2023 թվականի հոկտեմբերի 7-ին, ինչի հետևանքով զոհվեց մոտ 1200 մարդ, պատանդ վերցվեցին մոտ 250-ը, (ըստ իսրայելական իշխանությունների): Ի պատասխան՝ Իսրայելը ռազմական գործողություն սկսեց Գազայի հատվածում։ ՀԱՄԱՍ-ի կողմից վերահսկվող Գազայի առողջապահության նախարարության տվյալներով՝ այս գործողության ընթացքում արդեն սպանվել է մոտ 41 հազար պաղեստինցի։

Երկրորդ պատճառը, այս կերպ ասած, Լիբանանում «պատերազմական իրավիճակն է»:

Միևնույն ժամանակ, Լիբանանում աճում է զոհվածների թիվը՝ «Հըզբոլլահի» թիրախներին իսրայելական օդային հարվածների հետևանքով։ Լիբանանի տարածքում իրականացված հարձակումները «Հըզբոլլահի» զինյալների և նրանց կողմնակիցների վրա, ինչպես նաև հազարավոր փեյջերների և կապի սարքերի պայթյունները, արդեն շուրջ 500 մարդու կայնք են արժեցել, վիրավորվել է շուրջ 1640-ը: Բացի այդ, վերջին ամիսներին սպանվել են շիա այս խմբավորման մի քանի առաջնորդներ։ 

Այսպիսով, կարող ենք փաստել, որ Իսրայելը կանգնած է իր անվտանգության մշտական սպառնալիքի առջև: Դեռ 2006 թվականին «Հըզբոլլահի» մի քանի ամիս տեւած զինված հակամարտությունը Իսրայելի հետ, որը հետագայում կոչվեց Երկրորդ լիբանանյան պատերազմ, ավարտվեց ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի N1701 բանաձեւի ընդունմամբ։ Այն, մասնավորապես, կոչ էր անում, անհապաղ դադարեցնել կրակը, իսրայելական զորքերը դուրս բերել Լիբանանի տարածքից և փոխարինել Լիբանանում ՄԱԿ-ի ժամանակավոր ուժերով (UNIFIL)՝ այս երկրի հարավում տեղակայված խաղաղապահներով, ինչպես նաև զինաթափել «Հըզբոլլահը», և դրա ստորաբաժանումները դուրս բերել Էլ-Լիտանի գետի տարածքից: Սակայն, «Հըզբոլլահի» զինյալները վայր չեն դրել զենքերը և չեն նահանջել այն վայրից, որը   լիբանանա-իսրայելական սահմանից մոտ 40 կիլոմետր դեպի հյուսիս է։

Տարիների ընթացքում Իրանի աջակցությամբ «Հըզբոլլահի» ռազմական տեխնիկան միայն բարելավվել է, իսկ պատրաստված զինյալների թիվն աճել։ Սա էլ առաջացնում է մտավախություններ ապագայի համար: Փաստացի, Իսրայելը փորձում է ստիպել «Հըզբոլլահին» ճանաչել ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի N1701 բանաձևը: 

Կարող ենք ասել նաև, որ Լիբանանը շեղում է Գազայի հատվածում պատերազմը: Լիբանանում իրականացվող այս գործողության շնորհիվ (Իսրայելն ընդդեմ «Հըզբոլլահի»), Գազայի հատվածում իրավիճակն այլևս ուշադրության կենտրոնում չէ։ Իսրայելը Գազայի հատվածում ՀԱՄԱՍ-ի դեմ պատերազմ սկսելուց գրեթե մեկ տարի անց, միջազգային հանրության ուշադրության վեկտորը փոխել է՝ չնայած պաղեստինյան անկլավում շարունակվող մարտերին և ՀԱՄԱՍ-ի գերության մեջ մնացած ավելի քան 90 իսրայելցի պատանդներին:

Ինչպես կարող ենք նկատել, Իսրայելը չունի Գազայի հատվածից զորքերը դուրս բերելու ռազմավարություն, չի պարզաբանում, թե ինչ է նախատեսում հաջորդ օրը և, իհարկե, չի խոսում իսրայելա-պաղեստինյան գործընթացի մասին: 

Այսպիսով, կարող ենք փաստել, որ Իսրայելի բնակչությունը գնալով անհամբեր է դառնում, Նեթանյահուի վրա ավելանում է ճնշումը՝ Գազայի հատվածում հրադադար կնքելու և պատանդներին վերադարձնելու համար։ Իսրայելի ներսում քաղաքական ճնշումը շատ բարձր է և ամեն շաբաթ ավելանում է:

Հասարակության մեջ կոնսենսուսի հասնելը դարձել է Նեթանյահուի կառավարության հիմնական նպատակը։ Դրան հասնելու ուղիներից մեկը, կլինի, թերևս, հյուսիսային Իսրայելի անվտանգությունը: Բայց դժվար է ասել՝ Իսրայելը կկարողանա՞ հասնել այդ նպատակին, արդյո՞ք Իսրայելի ցամաքային գործողությունը կսկսվի Լիբանանում և ինչպե՞ս կարձագանքի Իրանը, եթե «Հըզբոլլահը» գտնվի Իսրայելից լիակատար պարտության եզրին։