ԱԱԾ նախկին տնորեն Միքայել Համբարձումյանը գրում է.

Ամանորյա տոների հետ կապված` ս/թ հունվարի 5-ին իմ ֆեյսբուքյան էջում ներկայացրել էի մտահոգությունս, որ Արցախում ու նրա շուրջ տիրող այս ծանր իրավիճակում հատկապես ընդդիմության լիդերները պետք է դրսևորեն ընդգծված զուսպ վարքագիծ, այլապես իրենց անհոգությամբ կնույնականացվեն իշխանությունների հետ` խորը հուսահատություն առաջացնելով հարյուր հազարավոր քաղաքացիների մոտ:

Հրապարակումս քննարկման առիթ տվեց, հետևեց նաև Իշխան Սաղաթելյանի արձագանքը` ընտանիքի հետ արտասահմանում եղել է գործնական նպատակներով:

Առիթն օգտագործելով` եղան նաև հիմնազուրկ հրապարակումներ արդեն կոնկրետ իմ անձի վերաբերյալ, որոնք ակնհայտորեն ունեին զրպարտչական բնույթ, հետապնդում էին նեղ անձնական, նեղ խմբակային շահեր:

Իմ հրապարակման համար իսկապես առիթ էր հանդիսացել Ի. Սաղաթելյանի Դուբայ մեկնելու իրողությունը, որն այդ օրերին, ընդհուպ հայհոյախառն արտահայտություններով, լայն քննարկման առարկա դարձավ հանրային տիրույթում: Ակնհայտ էր, որ փաստն օգտագործվում էր Ի. Սաղաթելյանին, դաշնակցությանը, ինչպես նաև ողջ դիմադրության շարժման ղեկավարությանը վարկաբեկելու համար:

Կրկնում եմ` իմ խորը համոզմամբ ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներն իրենց վարքագծով ու պահվածքով, շփման շրջանակներով չպետք է նույնականանան իշխանությունների հետ, այլապես նրանց ընդդիմադիր գործունեությունը լինելու է անարդյունք, կրելու է իներցիոն բնույթ:

Դժվար է հավատալ, որ Նիկոլ Փաշինյանն ու իր քաղաքական թիմը կհասնեին իշխանափոխության, եթե իրենց ընդդիմադիր գործունեության շրջանում դրսևորեին օրվա իշխանություններին բնորոշ վարքագիծ:

Ի. Սաղաթելյանի պայքարող տեսակը ճանաչելով` հավատում եմ գործնական նպատակներով արտասահմանում լինելու նրա հայտարարությանը, վստահ եմ, որ հարկ եղած պահին այցի մասին մանրամասներ կներկայացնի հանրությանը:

Ինչ վերաբերում է դաշնակցությանը, քանիցս առիթ եմ ունեցել ասելու, որ բարձր եմ գնահատում կուսակցության դերն ազգապահպանման գործում, որը հատկապես տեսանելի է այս օրերին և ափսոսում եմ, որ նորանկախ Հայաստանի պատմության այս վերջին երեսուն տարիերին սուբյեկտիվ տարբեր պատճառներով ավելի ծանրակշիռ տեղ չզբաղեցրեց մեր հանրային կյանքում:

Ինչ վերաբերում է ինձ հասցեագրված զրպարտանքների հեղինակներին, հավատացեք, որ նրանց լավ եմ ճանաչում, գիտեմ ունեցած հակումների, շեղումների, ընտանիքներում տիրող մթնոլորտի, փոխհարաբերությունների, արատավոր կապերի, ֆինանսավորման եղանակների մասին, սակայն չեմ մանրամասնում` հավատարիմ մնալով ԱԱԾ սկզբունքներին:

Ստեղծված այդ հարթակներն այսօր վերածվել են մարդկանց վարկաբեկելու, միմյանց թշնամացնելու, հասարակությունը պառակտելու պարզունակ, սակայն վտանգավոր գործիքի: Եթե իմ անձի վերաբերյալ այդ հրապարակումները գոնե ինչ-որ չափով ճշմարիտ լինեին, ապա վաղուց իրավապահ մարմինների կողմից կդառնային քննության առարկա: Հարգեք ձեր անձը, ինտելեկտը, մի լսեք նրանց, իսկ եթե լսում եք, մակերեսային հետևությունների մի հանգեք, կարծիք մի կազմեք: Ժամանակի ընթացքում նրանք ինքնաբերաբար մոռացության են մատնվելու:

Անձամբ ես նման կարգի հրապարակումներին այլևս երբեք չեմ արձագանքելու:

Որպեսզի պարզ լինի իմ մոտեցումները երկրում տիրող իրավիճակին ու դրան նպաստող պատճառներին, փաստում եմ`

1. հանրապետության առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ինտելեկտուալ, վառ անհատականություն է, բացառիկ դեր է ունեցել Երրորդ հանրապետության ստեղծման գործում: Ցավոք նրան չհաջողվեց երկիրը դնել զարգացման ճիշտ ուղու վրա: Այսօր մեզանում առկա արատավոր երևույթների հիմքը դրվեց նրա կառավարման ժամանակաշրջանում,

2. հանրապետության երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կազմակերպչական ունակությունները, կամային հատկանիշները, անցած ճանապարհը, կապերը հաշվի առնելով` ես այսօր էլ այն համոզմունքին եմ, որ երկիրը նման ճգնաժամային իրավիճակից կարող է նա դուրս բերել: Սակայն շարունակական սպասողական պահվածքը հանգեցնելու է իր գլխավորած քաղաքական ուժի նկատմամբ անտարբերության,

3. հանրապետության երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը լրջագույն ներդրում է ունեցել պետականակերտման, երկրի անվտանգության ու հատկապես ԱԱԾ-ի կայացման գործում, սակայն նրա կառավարման տարիներին խորացավ հասարակություն-իշխանություն անջրպետը, արատավոր երևույթներն ավելի տեսանելի դարձան: Իրավիճակը ճիշտ չգնահատելը, իշխանությունից ժամանակին չհրաժարվելն ու այն բնականոն ճանապարհով արդյունավետ կառավարման ջիղ ունեցող Կարեն Կարապետյանին չհանձնելը հանգեցրեց հեղափոխությամբ իշխանափոխության,

4. կուտակված դժգոհությունների հենքի վրա Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության գալը բնական էր:

Ես ինքս տեսնում ու գիտակցում էի, որ երկրում առկա են հրատապ լուծման կարիք ունեցող լրջագույն խնդիրներ, ուստի ԱԱԾ տնօրենի պաշտոնում հատկապես Արթուր Վանեցյանի նշանակումից հետո որոշում կայացրեցի ակտիվորեն շարունակել ծառայությունս` ընթացքում զբաղեցնելով պատասխանատու տարբեր պաշտոններ: Ա. Վանեցյանի դերակատարությունն էապես կարևորում եմ, քանի որ հեղափոխական էյֆորիայի պայմաններում նրա ջանքերով կանխվեցին հնարավոր կադրային ջարդը, ծառայության թուլացումը, կառույցի կազմից առանձին ստորաբաժանումների դուրսբերումը:

Հեղափոխությունից հետո համակարգում մնալու, աշխատանքս ակտիվ շարունակելու համար ես երբևէ չեմ ափսոսել: Նույն ինտենսիվությամբ, նորմալ մթնոլորտում աշխատել եմ նաև ԱԱԾ տնօրեն Արգիշտի Քյարամյանի հետ: Ավելին, հետագայում ծառայությունից ինքնակամ դուրս չէի գա, եթե համոզմունք ունենայի, որ իշխանությունների գործողությունները բացառապես պայմանավորված են ի'մ պատկերացրած ազգային շահերով: Նույն պատճառով չէի մերժի և 2021-ի ընտրություններից հետո պետական աշխատանքի վերադառնալու առաջարկը:

Ես առանձնապես կարևորում եմ Հայ Առաքելական Եկեղեցու, անձամբ Վեհափառի, ինչպես նաև բոլոր այն հոգևոր այրերի դերակատարությունը, ովքեր ջանքեր են գործադրում երկիրը այս խորը ճգնաժամից դուրս բերելու համար: Գնահատելի եմ դիտում Արցախում գործելու Ռուբեն Վարդանյանի որոշումը, լիահույս եմ, որ այն ի նպաստ է Արցախի խնդրի արդարացի լուծմանը:

Համոզված եմ, որ երկրում հնարավոր է փոխել անվստահության գաղջ մթնոլորտը, եթե նման նախաձեռնություն հանձն առնի իշխանությունը, քանզի բանալին նրա ձեռքում է: Խաղաղության դարաշրջանը պետք է սկսվի երկրի ներսից: