ԻՔՄ համակարգող Դանիել Իոաննիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Պուտինը պետք է «դիմավորվի»»:

Իոաննիսյանն, իհարկե, հանգամանալից բացատրում է, թե ինչ է հասկանում չակերտների մեջ վերցված բառի տակ: «Քանի որ շատերն են գրում, ասեմ, որ հույս ունեմ, որ նոյեմբերի 23-ին Երևանում հանրահավաք կամ այլ զանգվածային ակցիա կլինի: Այդ օրը Երևանում ՀԱՊԿ գագաթնաժողովն է լինելու...  Բայց այդ երկրները ու ղեկավարները (Պուտին, Լուկաշենկո և այլն) այս տարվա սեպտեմբերին Հայաստանի խնդրանքի դիմաց ոչ միայն որևէ օգնություն չտվեցին մեզ, այլև քաղաքական առումով ամեն կերպ աջակցեցին մեզ վրա հարձակված Ադրբեջանին»,- գրել է ԻՔՄ համակարգողը:

Հանուն արդարության նշենք, որ այս տեսակետն այսօր Հայաստանում բավականին պոպուլյար է: Մասամբ դա արդյունք է Մոսկվայի տարածաշրջանային քաղաքականության, մյուս կողմից՝ Փաշինյանի իշխանությունը շարունակում է իր ձախողված քաղաքականության պատասխանատու «կարգել» բոլոր ներքին ու արտաքին սուբյեկտներին՝ իր անձից դուրս, ու այս համատեքստում պետք է դիտարկել հակառուսական ուղղորդված քարոզչությունը, որը նկատում ենք Հայաստանում:

Պատահական չէ, որ հակառուսականության դրոշակակիրը հիմնականում այն «քաղաքացիականներն» են, որոնք, մեղմ ասած, իշխանամերձ են:

Իրականում, սակայն, խնդիրն ավելի խորքային է:

Մեր քաղաքական դաշտի որոշ սեգմենտներ շատ «ուրույն» (իրականում՝ դեգրադացված) պատկերացումներ ունեն ինքնիշխանության մասին: Նրանք, օրինակ, Երևանում մեծ հրճվանքով մասնակցում էին ԱՄՆ դեմոկրատների քարոզարշավին՝ Փելոսիի այցի օրերն, նույն այդ մարդիկ մի քանի օրից կպահանջեն Պուտինի հրաժարականը, դարձյալ՝ Երևանում:

Այդ մարդիկ ամենաբարձրն են խոսում ինքնիշխանությունից, բայց մտովի Հայաստանը պատկերացնում են ամերիկյան նահանգի կամ ռուսական գուբերնիայի կարգավիճակում:

Մի խոսքով, «կեցցե Փելոսին» կամ «Պուտին, հեռացիր», կարևորը՝ Փաշինյանի պատասխանատվության թեման «ջրվի»:

Վահրամ Բագրատյան