ՀԱՊԿ հավաքական անվտանգության խորհրդի երևանյան նիստ, Հայաստանին օգնություն ցուցաբերելու վերաբերյալ զրո հայտարարություն, դեկտեմբերյոթյան բրյուսելյան հանդիպում և Փաշինյանի մասնակցության հարցի վերաբերյալ լղոզված պատասխաններ, իսկ այս ամենը զուգորդվում է թշնամու՝ ամեն օր ավելի ինտենսիվ դարձող սադրանքներով՝ թե՛ Հայաստանի, թե՛ Արցախի սահմանին։
Ի՞նչ սպասել, արդյո՞ք բանակցային առումով փակուղում ենք. այս և այլ հարցերի շուրջ MediaHub.am-ը զրուցեց քաղաքագետ Թևան Պողոսյանի հետ։
Նրա խոսքով՝ որևէ հանդիպում չի կարող փոխել թշնամուն և չի կարող կասեցնել նրա սադրանքները, ուստի պետք էլ չէր ՀԱՊԿ հավաքական անվտանգության խորհրդի հերթական նիստից ինչ-որ սպասելիք ունենալ, հատկապես, երբ վերջում պարզ դարձավ, որ ոչինչ էլ չի ստորագրվել, թեև, եթե ստորագրվեր էլ, թշնամուց հեռու չէ պայմանագրեր ու ստորագրած կետեր խախտելը։
«Այնպես եք զարմանում թշնամու սադրանքներից, ոնց որ ինչ-որ բան է փոխվել։ Էդ ե՞րբ չեն կրակել, ի՞նչ կապ ունի՝ ՀԱՊԿ գագաթնաժողովը եղավ, թե ոչ։ Ինչ-որ բան ընդունվե՞լ էր, ինչո՞ւ չկրակեն։ Եթե մինչ այս հազար տեսակ փաստաթղթեր են ստորագրվել, ու թշնամին արհամարհում ու կրակում էր, էդ ինչո՞ւ հիմա պիտի մտածենք, որ այս հանդիպումից հետո թշնամին պիտի փոխեր իր վարքը»,- նշեց Պողոսյանը։
Քաղաքագետի խոսքով՝ թշնամին կփոխվի միայն մեկ դեպքում, երբ հայկական բանակը պարտության մատնի իրեն ու պարտադրի խաղաղություն։
«Իսկ մինչ այդ թշնամին լինելու է նույնը։ Մինչև մենք ինքներս սա չգիտակցենք ու հույսներս դնենք ինչ-որ հանդիպումների, փաստաթղթերի ու հայտարարությունների վրա, ոչինչ չի փոխվելու»,- կարծիք հայտնեց նա։
Պողոսյանի դիտարկմամբ՝ նույնը լինելու է բրյուսելյան այցից հետո, եթե, իհարկե, Փաշինյանը մեկնի․ նորից սպասումների հիասթափություն է լինելու։
«Նույնը խաղաղության պայմանագրի մասով։ Անգամ մարդը, որ պատրաստ է այդ փաստաթուղթը ստորագրել, հայտարարում է, որ այդ փաստաթուղթը ստորագրելուց հետո 12 ժամվա ընթացքում թշնամին կարող է խախտել հրադադարի ռեժիմը։ Էլ ի՞նչ ասես։ Թշնամին նույնն է, չէ՞»,- նշեց նա։
Հարցին, թե արդյո՞ք բանակցային առումով փակուղում ենք, Պողոսյանը պատասխանեց․
«Բանակցությունները ժամանակավոր միջոցներ են, բայց, ի վերջո, իրական ուժ է պետք, իսկ այն մեր դեպքում բանակն է ու հայկական ազգային միասնությունը»։
Իսկ բանակցություններն, ըստ քաղաքագետի, կարող են երաշխիք լինել, երբ դու ուժեղ ես ու հաղթած, իսկ երբ դու պարտված ես, քո բանակցողն էլ պարտված իշխանության ղեկավարն է, ապա բանակցությունները քեզ միայն պարտություն կարող են բերել։
«Գոնե չպարտվածը գնար, հնարավորություն կունենայինք որոշակի ժամանակ շահել, իսկ պարտված իշխանությունը նոր պարտություններ է բերելու»,- ամփոփեց խոսքը Թևան Պողոսյանը։
Նարե Գնունի