«Զանգեզուր բիզիմդիր, Երեւան բիզիմդիր». սրանք Ալիեւի հայտարարություններն են ու այս պարագայում երկխոսության որեւէ հնարավորություն չի մնում։

MediaHub-ի հետ զրույցում ասում է ադրբեջանագետ Գրիգորի Այվազյանը՝ շեշտելով՝ պատերազմը երբեք չի դադարել։

-Ի՞նչ է հետապնդում Ադրբեջանը։

- Առավելագույն նպատակն է՝ Արցախի հայաթափումը։ Ես հույս ունեմ, որ Արցախի, Հայաստանի եւ Սփյուռքի հայությունը թույլ չի տա ցեղասպանական նման զարգացումը։ Ադրբեջանական կողմը հայատյացության, ցեղասպանության քարոզչություն է անում եւ դա ակնհայտ է։ Եթե մենք փորձենք չպոզահարել մեր իրական դաշնակիցներին, որոնց հետ մեր շահերը համընկնում են, ապա ամեն ինչ առջեւում է։ Եթե կենտրոնանանք ոչ թե աթոռների, այլ մեր հայրենիքի լուսապայծառ ապագայի վրա, թշնամիներին կկարողանանք հաղթել։

 - Հայաստանի իշխանությունների քաղաքականության մեջ տեսնո՞ւմ եք Արցախը պահելու կամք ու ձգտում։

-Ավելի շատ ջանքեր է պետք գործադրել, ընդ որում ոչ միայն Արցախը, այլեւ Հայաստանը պահելու համար՝ որպես աշխարհաքաղաքական միավոր։ Դրա համար պետք է, որ դիլետանտության մակարդակից դուրս գան։ Չպետք է առաջնորդվեն նրանով, թե ով, ում բարեկամն է, բաջանաղն է, ով ում հետ սրճարան գնաց։ Չպետք է կրկնեն Առաջին Հանրապետության պատմությունը։

- Ուսումնասիրելով ադրբեջանական հանրության վերաբերմունքը ստեղծված իրավիճակին, ըստ Ձեզ՝ ի՞նչ են ուզում, արդյո՞ք հակված են պատերազմի գնով տարածքներ նվաճելու ալիեւական թեզին։

-Հանրությունը խաղաղություն է ուզում։ Ադրբեջանցիները չեն ուզում հանուն դիկտատոր Ալիեւի իրենց երեխաները զոհվեն։ Ադրբեջանական հանրությունը տեսել է, թե չակերտավոր հաղթանակի պարագայում ինչպես են իրենք ապրում։ Ադրբեջանական հասարակությունը արտահայտվելու, խոսելու իրավունք չունի։ Պետական քարոզչամեքենան փակում է մարդկանց բերանը, իսկ նա, ով կփորձի Ալիեւին դեմ կարծիք արտահայտել, բռնաճնշումների է ենթարկվում։ Ալիեւը խոստովանեց, որ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ իրենց բանակը կորցրել է մոտ 13 հազար զինվոր, իսկ ռազմական փորձագետները նշում են մինչեւ 300 հազար մարդ. ինչի համա՞ր, հանուն Ալիեւի կլանի բարգավաճման։

-Ձեր կանխատեումներով՝ Բերձորի միջանցքը ե՞րբ կբացվի, այսօր գազամատակարարումը կրկին կասեցվել է։

-Անորոշ հարց է, կախված է միջազգային հարաբերությունների, տարածաշրջանում խաղացողների դիրքորոշման ու նաեւ Հայաստանի՝ ինչ-որ բան անել-չանելու հետ։ Մի կողմից ասել, որ ՀԱՊԿ զորավարժությունները կարող են սպառնալիք լինել թուրք-ադրբեջանական տանդեմի համար (Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց ասուլիսում- խմբ.), մյուս կողմից՝ Ռուսաստանը մեր անվտանգության երաշխավորն է, չի լինի։ Մենք պետք է կողմնորոշվենք մեր քաղաքականության մեջ։ Եթե դա լինի, բոլոր հարցերը կլուծվեն։ Մենք չպետք է որոշենք Արցախում ո՞վ հրաժարական տա, ո՞վ երկրի գլուխը կլինի։ Ժանտախտի ժամանակ փորձում են հասկանալ, թե խորտակվող նավի նավապետը ո՞վ է լինելու։

Լիա Սարգսյան